De eerste dag in Tokyo. We zijn in de wetenschap dat we daarna 2 dagen niets kunnen doen vanwege de typhoon Hagibis. Dus toch op pad al zijn we inmiddels 16 uur onderweg . Om half twee lokale tijd vertrekken we naar de drukste zebra oversteekplaats van de wereld. Onderweg komen we langs het standbeeld van de trouwe hond Hachiko. Zijn baasje was professor en nam elke dag de trein naar de universiteit. Hachiko begeleidde zijn baasje en wachtte hem elke dag op bij het station. De professor kreeg op een dag een hartstilstand op de universiteit. Na de dood van zijn baasje werd Hachiko bij iemand anders in huis genomen maar hij liep steeds weer weg en liep naar het station. Daar wachtte hij nog negen jaar elke dag op de professor. Hij kreeg eten van de mensen die hem kenden. Na zijn dood kreeg hij een standbeeld voor zijn trouw en omdat veel mensen hem misten.

We lopen naar de oversteekplaats die pas echt vol is in de spits. Wij waren er midden op de dag en dat levert een iets minder spectaculair plaatje op. Toch leuk om te zien vooral toen het begon te regenen. Er loopt geen Japanner zonder paraplu.

Overal valt op hoe beleefd en behulpzaam de Japanners zijn. Ze lopen gerust 500 meter mee om zeker te weten dat je op de goede plek komt. En vrijwel altijd met een lachend gezicht. Na een powernap gaan we naar het Kawaii Monstercafé om wat van de gekte van het kleurrijke Japan mee te maken. Ook het eten is een en al kleur. Niet te veel nadenken over de kleurstoffen.Wat wij niet wisten is dat er op vrijdagavond een afwijkende show was. We hebben er wel om gelachen. De foto’s spreken voor zich.

We gaven ons nog niet gewonnen en hebben als afsluiting een bezoek gebracht aan de rainbowbridge. Door illuminatie van de brug heeft hij alle kleuren van de regenboog. Dat viel even tegen want de brug bleek normaal wit verlicht. De speciale verlichting is er alleen op feestdagen. Voor de volledigheid een plaatje vanaf internet hoe de brug er dan uitziet. Moe maar voldaan sluiten we de eerste dag af.