De negende dag, reisdag en Hiroshima

In de middag komen we aan in Hiroshima. Op het station lopen tientallen vrijwilligers rond en één ervan loopt helemaal met ons mee om de weg te wijzen. We bezoeken de “Hiroshima Memorial Place”.

We lopen eerst naar het vredesmonument voor de omgekomen kinderen Aan de voet van het beeld hangt een plaatje waarop er in het Japans staat: ‘Dit is onze schreeuw. Dit is ons gebed. Vrede op aarde.’ Naar gebruik neemt iedere schoolklas die naar het monument gaat duizend kraanvogels mee. Ook sommige toeristen leggen er kraanvogels neer. Het resultaat is indrukwekkend. Het grote standbeeld is van een meisje dat een gouden kraanvogel vasthoudt. Het is een monument speciaal om de kindslachtoffers van de ramp te herdenken.

Het meisje van het standbeeld had de aanval overleefd, maar was door de straling erg ziek geworden, na tien jaar kreeg ze leukemie. Nu is er een eeuwenoude legende in Japan, als je duizend kraanvogels vouwt dan mag je een wens doen. Het meisje begon met vouwen, iedere dag meer. Als ze klaar was zou ze wensen dat ze beter werd, dan kon ze eindelijk weer gaan hardlopen zoals ze dat altijd al deed. Volgens de legende overleed het meisje na veertien maanden in het ziekenhuis gelegen te hebben. Ze zou 644 kraanvogels hebben gevouwen. Ter ere van het meisje is nu het beeld geplaatst.

Om het beeld staan dan ook etalages met duizenden kraanvogels erin, in allerlei kleuren. Nog steeds geloven vele mensen dat kraanvogels geluk brengen. Ze geven ze vaak op verjaardagen of op ziekenbezoek.

De schoolkinderen uit Japan zijn verplicht dit monument te bezoeken. Ze krijgen een rondleiding en een paar kinderen lezen wat voor van een papiertje en vervolgens zingen ze met zijn allen bij dit monument voor de omgekomen kinderen een lied. Kippenvel en koude rillingen als je zo des te meer beseft hoeveel kinderen en ouders hier omgekomen zijn. Het lied dat ze zingen gaat over de vrede omdat ze positief willen zijn. Meestal zijn de kinderen in uniform maar de groep schoolkinderen die wij zien niet.

De wandeling gaat verder langs het vredevuur en het vredesmonument. Het vredesmonument oftewel de Atoombomkoepel is een gebouw dat sinds 1996 op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het is één van de weinige gebouwen die overeind zijn blijven staan na de atoombomaanval op 6 augustus 1945. Dit ondanks het feit dat het gebouw zich op 160 meter van de explosie bevond. Het overeind blijven wordt toegeschreven aan het feit dat de bom op een hoogte van 580 meter tot ontploffing werd gebracht en het gebouw daardoor in mindere mate horizontale drukverschuivingen onderging.

We komen ook langs het vredevuur enhet standbeeld voor omgekomen leraren.

We besluiten nog even langs Hiroshima Castle te gaan voordat we de veerboot naar het eiland Miyajima nemen. Dit kasteel werd in 1592 gebouwd en diende tijdens de Tweede Wereldoorlog als hoofdkwartier van het tweede hoofdleger en 5e divisie. Het complex is in 1958 volledig herbouwd.

Daarna is het de hoogste tijd om de veerboot naar het eiland Miyajima te nemen. We kunnen nog net de zonsondergang meemaken voordat we een heerlijk diner voorgeschoteld krijgen.

De zevende dag, Kyoto

Het gouden paviljoen is in 1394 gebouwd. Het is bedoeld als een heilige plek waar relikwieën van de Boeddha in bewaard worden. Dat gebeurt nu nog steeds op de tweede en derde verdieping. De tempel is met bladgoud afgezet.Het huidige paviljoen is een replica: in 1950 brandde het, zoals Japanse gebedshuizen opvallend vaak overkomt, volledig af. De brand werd nota bene aangestoken door een monnik, de 22-jarige Hayashi Yoken. Hij was dusdanig geobsedeerd door de schoonheid van het gouden paviljoen, dat hij zich gedwongen voelde het in brand te steken. Zijn oorspronkelijke plan was om in de vlammenzee te sterven. Maar hij werd overmand door angst, vluchtte en kon na een mislukte zelfmoordpoging worden gearresteerd. Deze tempel is wereldberoemd door de vele prachtige foto’s met spiegeling in het water.

Zilveren tempel of Ginkaku-ji: deze tempel lijkt op de gouden tempel. De tempel werd gebouwd in 1474. Onderweg er naar toe passeren we verschillende zilveren smederijen. De tempel zelf is meer wit dan zilver. Dat is ook niet vreemd omdat er geen zilver in de tempel verwerkt is. Het was de bedoeling om hem met zilver te bedekken maar door een oorlog werd de constructie stilgelegd en nooit hervat. Op het complex zijn niet alle tempels toegankelijk voor vrouwen.

We besluiten om vervolgens het filosofenpad te bewandelen. Dit twee kilometer lange pad, langs een met kersenbomen omzoomde gracht, dankt zijn naam aan de filosoof Kitaro Nishida die er regelmatig ter meditatie liep. Door die gedachten hebben we zelf ook op dit pad gefilosofeerd over het leven en de dood. Het pad is niet echt bijzonder maar zeker leuk om te doen.

Op het einde van het pad ligt de tempel Eikan-do. Een tempel die we dan maar even meepakken. Deze tempel is in Japan bekend omdat dit het centrum was om te leren. We zijn een maand te vroeg want deze tempel is beroemd om de herfstkleuren er omheen.

Jolanda probeert tijdens deze vakantie haar grenzen te verleggen met het eten en probeert een Japanse cake met groene thee.

We sluiten de tempelbezoeken af met de tempel Kiyomizu-dera wat letterlijk “ pure water tempel” betekent. Het werd in 780 gesticht bij de Otowawaterval en ontleent zijn naam aan het zuivere water in de herfst. Waterval is een groot woord. Het zijn drie stroompjes en bezoekers gebruiken kopjes aan lange palen om eruit te drinken. De stroompjes hebben verschillende betekenissen, namelijk een lang leven, succes op school en een gelukkig liefdesleven. We verklappen niet waar we zelf uit gedronken hebben :-) Uit alle drie drinken wordt in ieder geval als gulzig beschouwd.

De tocht naar de tempel is leuk door de gezellige straatjes en de vele jonge meisjes/vrouwen in kimono. En paar kleine meisjes doen kunstjes voor ons op de tempeltrappenen dat is grappig om te zien.

We sluiten de dag af met het restaurant Sugar Hill, een adres dat door andere backpackers aanbevolen werd. Het was niet Japans maar het smaakte voortreffelijk en ook nog voor weinig geld. Zeker een aanrader in Kyoto.

In de avond spotten we nog een aantal Geisha’s maar daarover later meer.

De zesde dag Nara en Kyoto

Vandaag is de dag dat we een bezoek brengen aan Nara. Tussen 710 en 784 was dit de eerste permanente hoofdstad van Japan. Daarom zijn hier de oudste en meest iconische tempels te vinden. We beginnen bij de meest bekende, de Todaij-i tempel. In deze tempel huist de beroemde Daibutsu ofwel “the great Buddha”, van 15 meter hoog. De Boeddha staat in ‘s-werelds grootste houten bouwwerk en is een van de grootste bronzen beelden die ooit gemaakt zijn.

Op het plein ontmoeten we schoolkinderen die opdracht hebben gekregen om toeristen vragen te stellen in het Engels. Mooi om te zien hoe ze hun best doen en met ons op de foto willen als bewijs.

De tempel is gelegen in een enorm park waar meer dan 1200 sikaherten rondlopen. Ze worden gezien als boodschappers van de goden en hebben daarom een heilige status. Ze worden gevoerd met speciale hertenkoekjes die je op straat kunt kopen.

Jolanda leeft zich helemaal uit, ze vindt het prachtig om met de herten te kroelen. De dag kan al niet meer stuk als we naar de Kasuga-taisha tempel lopen.De oranje Kasuga-taisha schrijn is vooral bekend door zijn vele lantaarns die zijn gedoneerd door aanbidders en donateurs.Deze tempel staat eveneens op de Unesco wereld erfgoedlijst.In het gangpad eromheen staat het aan weerszijde vol met stenen oeroude lantaarns. Geweldig om te zien. Er lopen ook hier overal herten rond. Het grappige van de herten is dat je ze af en toeboog buigingen ziet maken.

Vervolgens gaat onze tocht naar de Nigatsu-do tempel met uitzicht over de stad. De tempel is van het jaar 752. Het uitzicht was mooi maar niet spectaculair. Als afsluiting van ons bezoek aan Nara gaan we naar de Kofuko-ji pagode met 5 verdiepingen. Het levert een mooi plaatje op.

We reizen terug naar Kyoto waar een van de beroemdste bezienswaardigheden van Japan ligt, de Fushimi-Inari Taisha. Het is een indrukwekkend complex van schrijnen en rode torii poorten. Wij bezoeken dit hoogtepunt tegen de avond om de grote drukte te ontlopen. De Fushimi-Inara Taisha is van grote waarde binnen het Japanse Shintoïsme geloof en één van de belangrijkste schrijnen van het land.De tempel werd in de 8e eeuw opgedragen aan de Shinto-God van de rijst: Inari Okami. Tijdens de wandeling zien we honderden beeltenissen van vossen met een sleutel in hun bek. De vos wordt gezien als boodschapper van Inari Okami en de sleutel geeft toegang tot de rijstschuur.

Het complex bestaat uit 5 schrijnen die door middel van een pad van duizendenrood-oranje tori poorten met elkaar zijn verbonden.

We worden gevraagd om een foto te nemen door een paar jonge vrouwen in een kimono.

Hemeji Castle

Vandaag hebben we een dagtocht naar Himeji. Het is alweer een prachtige dag met een temperatuur van 25 graden, genieten dus. Er is een festival in Himeji en dat willen we bijwonen. Het Nada No Kenka festival is een soort processie met daarna gevechten, dus wij verheugen ons op een kleurrijk spektakel. Het zijn 7 steden die het tegen elkaar opnemen. Het is erg belangrijk om de beste te zijn. Elke stad heeft zijn eigen kleur enJolanda wordt gevraagd om bij team oranje te horen.

De sterke mannen dragen een draagbare schrijn behangen met goud en zilver. Er zitten mannen op de schrijn die met veel spektakel op de trom slaan. Het is ontzettend zwaar en je ziet aan de gezichten dat de jonge mannen leiden onder het gewicht.

Om de beurt moeten ze onder de belangrijke schrijn van Himeij door. Dat gaat bijna niet en het gevaarte wordt over de grond door de Schrijn gesleept.

Na een rustpauze proberen ze met bamboe stokken de portable schrijn van een andere stad om te gooien. Het is de kunst om de schrijn van jouw team zo lang mogelijk overeind te houden om als winnaar bekroond te worden. De foto’s spreken voor zich. Zie ook tabblad foto’s voor meer mooie plaatjes.

In de middag gaan we naarkasteel Himeij. Het is een van de oudste overblijvende originele gebouwen uit de Sengoku- periode. Het heeft de status van Nationaal erfgoed en is ook door Unesco erkend als werelderfgoed.

Uiteraard bezoeken we ook de mooie tuin van het kasteel.

S’-avonds gaan we naar Shimbashi-dori, volgens de Lonely Planet het mooiste straatje van Azië. Het is erg sfeervol en we spotten de eerste Geisha. uit respect nemen we geen foto. Jolanda wil in deze straat naar het Hard Rock Café en dat doen we dan ook. We sluiten de dag af met een heerlijke cocktail en eten en genieten nog even na van deze mooie dag.

De vierde dag, reis naar Kyoto

Vandaag is ons vertrek naar Kyoto gepland. In de ochtend bezoeken we nog het Imperial Palace. Tenminste dat dachten we. Toen we aankwamen,bleek het paleis de hele week gesloten. Vreemd dat dit niet op de website stond. Het was ook nationale sportdag dus er was sowieso veel gesloten. Het plan werd ter plekke omgegooid. We zaten vak bij Akihabara, de elektronicawijk van Tokyo. In deze wijk zit Yodibashi Multimedia, een paradijs voor gadget liefhebbers. Daar konden we lekker rondneuzen.

Daarna volgde de reis naar Kyoto met de hogesnelheidstrein. Het station in Tokyo is gigantisch groot, het lijkt Schiphol wel. We reizen eersteklas en het personeel blijft maar buigen alsof we de koning en koningin zijn. Leuk om mee te maken.In Kyoto hebben we een ruim appartement met alles erop en eraan. De wasmachine staat meteen te draaien en we besluiten naar een voorstelling te gaan waar een aantal traditionele Japanse voordrachten en ceremonies te zien zijn. Voorbeelden zijn de Japanse theeceremonie en een Geisha dans. Leuk om te zien en mee te maken.

We sluiten de dag af met een etentje bij een meer exclusief restaurant met maar 4 tafeltjes. Alles op grill klaargemaakt. Het vlees was heerlijk mals en precies goed. En ook hier wordt er bij elk gerechtje een paar keer een buiging gemaakt.

Het was zo toch nog een geslaagde dag.

De derde Dag Tokyo

Zondag moet je eigenlijk niet in Tokyo zijn. Je rolt over de koppen en overal lange wachttijden. Alles is vandaag dus meegenomen. Veruit de oudste en beroemdste tempel in Tokyo is de Sensoji tempel (Asakusa Kannon Tempel). Deze tempel stamt uit het jaar 628 en heeft de turbulente geschiedenis van Japan tot op heden overleefd. De tempel is een belangrijke plek voor pelgrims om de boeddhistische god Kannon te aanbidden.

Het tempelcomplex bestaat niet alleen uit de tempel maarook uit een Shintom Schrijn, genaamd Asakusabashi Schrijn. Een schrijn is een heilig altaar voor een Boeddhist om te bidden en offers te brengen. Daarnaast staat een pagode van 5 verdiepingen hoog die vooral in de nacht goed zichtbaar is door zijn prachtige verlichting.

Op het complex kun je uit een blik een stokje trekken met een tekst die overeenkomt met een laatje in de kast. In dat laatje zit een brief met een goede of kwade tekst die voor jou geldt.Een kwade tekst kun je ophangen in een boom om er vanaf te zijn. Een goede tekst moet je meenemen en brengt geluk. Wij hadden allebei een hele goede tekst.

In de verte zien we de sky tover en we besluiten er heen te lopen. De Japannezen zijn vrij en genieten en flaneren op de boulevard van de Sumai rivier. Na anderhalve kilometer lopen volgt de eerste teleurstelling. De Sky tover blijft nog een tijd dicht vanwege de harde wind. Wij lachten er maar om want het waaide helemaal niet zo hard.

Tegen beter weten in zijn we daarna op pad gegaan of één van de leukste festivals nog door zou gaan. Ook dat bleek niet het geval.

Er stond ook een bezoek aan een Japanse begraafplaats op het programma. Op veel van de graven stonden lange latten met een tekst om Boeddha te eren.

Om er verder eenmooie zondag van te maken hebben we vervolgens het Mori digital art museum bezocht. Wat een schitterend museum. Wat ze daar allemaal met licht doen, grenst aan het onmogelijke. Je kunt een dag doorbrengen in dit museum omdat elke kamer gedurende de dag steeds veranderd in een nieuw thema met bewegende beelden. Alles beweegt en dat is moeilijk te fotograferen. De beelden geven daar een idee van. Heel leuk om een keer mee te maken.

We besluiten om in een lokaal restaurant te gaan eten. Het was druk en de tv stond aan. Het bleek dat Japan een rugbywedstrijd speelde tegen Schotland. Wat een sfeer en zeker toen bleek dat Japan onverwacht sterker was en won. Wij vierden het feestje mee met elk punt en dat werd zeer gewaardeerd met high fives e.d. Het eten was helemaal prima en voor een paar euro hadden we de maag weer vol.

Moe en voldaan gingen we naar huis. Ondanks de tegenslagen was het toch een mooie dag.

De tweede dag, de dag van de typhoon 12-10-2019

De tweede dag slapen we uit. Om elf uur konden we niet ontbijten in het hotel omdat alles vol zat. Op de televisie waren al beelden van één dode en vele gewonden in Japan. Wij zitten straks in het hart van de typhoon en wilden nog even wat eten en drinken inslaan en ergens ontbijten. De paraplu bezweek onder de wind maar van een typhoon was nog geen sprake. Dit wordt na 18.00 uur lokale tijd verwacht. Al gauw blijkt dat er niets meer te halen is. De supermarkten hadden lege schappen omdat veel mensen gehamsterd hadden. Werkelijk alles blijkt gesloten maar heel toevallig kwamen we een lokaal eettentje tegen die ons nog wilde ontvangen. Na ons ging de deur op slot, net op tijd dus.

Op straat konden we nog voldoende water inslaan en daarna terug naar ons hotel. In het hotel nog noedel maaltijden ingeslagen, instant met heet water. Onzeker of we er wat aan hebben omdat de stroom waarschijnlijk uit gaat vallen. Gelukkig hebben we nog genoeg koeken en chips. De metro rijdt niet meer en alle musea en andere topattracties zijn gesloten.Jolanda doet net of ze baalt en ik maak daar een foto van.

We houden de moed erin al is het zo jammer omdat er juist dit weekend vier leuke festivals waren. Die zijn nu afgelast. Om toch een foto te hebben van deze dag hebben we hieronder wat plaatjes van de vorige editie van het Tokyo Yosakoi dansevent waarbij 100 kleurrijke dansgroepen om de titel strijden. We missen nu ook een prachtige processie en openlucht theater optredens.

Foto Ikegami Honmonji Temple Oeshiki Ceremony

Het ging een half uur flink tekeer maar uiteindelijk viel het mee. We kregen nog wel een aardbeving te verwerken van 5.7 op de schaal van Richter. Het is nu half drie in de nacht en ik werd wakker van een noodmelding. Er dreigt een overstroming van de rivier. Wij hopen dat we morgen op pad kunnen. Het was bijzonder gezellig in het hotel, mede dankzij onze vrienden uit Londen. Wat een leuke mensen met een hart van goud. Wij hebben afgesproken dat wij elkaar aan het einde van onze reis weer treffen dus die foto komt nog wel. Ze volgen ons ondertussen op de blog. Morgen (vandaag) weer een nieuwe dag met nieuwe avonturen ?

De eerste dag

De eerste dag in Tokyo. We zijn in de wetenschap dat we daarna 2 dagen niets kunnen doen vanwege de typhoon Hagibis. Dus toch op pad al zijn we inmiddels 16 uur onderweg . Om half twee lokale tijd vertrekken we naar de drukste zebra oversteekplaats van de wereld. Onderweg komen we langs het standbeeld van de trouwe hond Hachiko. Zijn baasje was professor en nam elke dag de trein naar de universiteit. Hachiko begeleidde zijn baasje en wachtte hem elke dag op bij het station. De professor kreeg op een dag een hartstilstand op de universiteit. Na de dood van zijn baasje werd Hachiko bij iemand anders in huis genomen maar hij liep steeds weer weg en liep naar het station. Daar wachtte hij nog negen jaar elke dag op de professor. Hij kreeg eten van de mensen die hem kenden. Na zijn dood kreeg hij een standbeeld voor zijn trouw en omdat veel mensen hem misten.

We lopen naar de oversteekplaats die pas echt vol is in de spits. Wij waren er midden op de dag en dat levert een iets minder spectaculair plaatje op. Toch leuk om te zien vooral toen het begon te regenen. Er loopt geen Japanner zonder paraplu.

Overal valt op hoe beleefd en behulpzaam de Japanners zijn. Ze lopen gerust 500 meter mee om zeker te weten dat je op de goede plek komt. En vrijwel altijd met een lachend gezicht. Na een powernap gaan we naar het Kawaii Monstercafé om wat van de gekte van het kleurrijke Japan mee te maken. Ook het eten is een en al kleur. Niet te veel nadenken over de kleurstoffen.Wat wij niet wisten is dat er op vrijdagavond een afwijkende show was. We hebben er wel om gelachen. De foto’s spreken voor zich.

We gaven ons nog niet gewonnen en hebben als afsluiting een bezoek gebracht aan de rainbowbridge. Door illuminatie van de brug heeft hij alle kleuren van de regenboog. Dat viel even tegen want de brug bleek normaal wit verlicht. De speciale verlichting is er alleen op feestdagen. Voor de volledigheid een plaatje vanaf internet hoe de brug er dan uitziet. Moe maar voldaan sluiten we de eerste dag af.